In het tuincentrum
Coaching HSP/Autisme > Verhaaltjes autisme
In het tuincentrum
Vandaag rijden we met oom Tim en ons nichtje Hetty in de auto naar het
tuincentrum.
Oom Tim wil plantjes halen voor in zijn tuin en mama voor op het balkon.
Bij de ingang haalt mama eerst een wagen om de plantjes op te zetten.
Dan gaan we naar binnen.
Als we bij de afdeling van vaste planten komen zegt oom Tim: ‘Jullie mogen
op zoek naar plantjes die gele, blauwe en witte bloemen hebben.’
‘Leuk!’ Zeggen Hetty, Ankie en Karlijn. Ze gaan meteen zoeken. Ondertussen
gaat mama naar de afdeling van planten die op het balkon kunnen.
Hetty en Ankie vinden al snel een paar plantjes. Die zetten ze op de kar.
Oom Tim zelf komt met een grote struik, deze zet hij ook op de kar. 
Karlijn weet niet
waar ze moet zoeken.
Ze ziet zo veel gekleurde plantjes staan.
Ze raakt er van in de war. Ze begint de
plantjes bij elkaar te zetten. Die kleurtjes vindt ze zo mooi. Ze
vergeet alles om zich heen. Ze pakt een plant met roze bloemen en zet deze
naast een plant met blauwe bloemen. Van een andere bak pakt ze een plant met gele
bloemen.
Die zet ze er ook bij.
Plotseling komt er een man van het tuincentrum aan. Hij zegt boos tegen
haar: ‘Meisje dat mag je niet doen. De mensen weten zo niet welke planten het
zijn!’ Karlijn schrikt er zo van dat ze in paniek raakt en begint te huilen.
Dan komt Oom Tim weer bij de kar terug. Hij wordt ook boos als hij ziet
wat Karlijn heeft gedaan.
‘Excuses voor het ongemak’ zegt oom Tim tegen de man.
Oom Tim pakt de hand van Karlijn en zegt: ‘Ik wil nu dat je mee loopt
naar de kar!’ Karlijn moet heel erg huilen en weet niet wat ze met deze
situatie aan moet.
Op dat moment komt mama van de andere afdeling met een aantal planten.
Ze ziet Karlijn huilen en oom Tim boos kijken.
Ze vraagt hem, ‘Is er iets gebeurd terwijl ik weg was?’
‘Dit kan zo niet,’ zegt oom Tim geïrriteerd. ‘Karlijn zet steeds de
planten van verschillende bakken bij elkaar.
Mama begrijpt dat Karlijn hier in het tuincentrum te veel te zien krijgt
en dat ze nu uit haar doen is.
‘Ik heb gelukkig mijn planten al,’zegt mama tegen oom Tim.
Ze zet deze op de kar. ‘Ik neem Karlijn mee naar buiten en dan wachten
wij buiten op jullie.’
Om Karlijn weer tot rust te brengen pakt mama de gekleurde tol uit haar
tas. Karlijn vindt de kleurtjes zo mooi in elkaar overvloeien als de tol
draait. Ze gaat daar helemaal in op. Nu kan ze fijn met kleuren spelen zonder
dat iemand boos wordt. Als oom Tim, Hetty en Ankie weer naar buiten komen is
iedereen het voorval alweer vergeten en gaan we naar huis om de plantjes in de
grond te zetten.
Geschreven door: Martine de Waart
Geïllustreerd door: Carmina Carrasco Gonzalez